تا چند دهه پیش، در مبارکشهر، کشتی گرفتن نه تنها یک سرگرمی، بلکه یکی از جذابترین و مهیجترین بخشهای مراسم عروسی بود. جوانان با هیجان و شجاعت در میدان میآمدند تا در رقابتی پر از انرژی و شور، قدرت بدنی و روحی خود را به نمایش بگذارند. این سنت که امروز به فراموشی سپرده شده، در دل خود تاریخ و هویت فرهنگی عمیقی نهفته داشت و به نماد شجاعت، استقامت و آمادگی برای مواجهه با چالشهای زندگی تبدیل شده بود.
ریشه این رسم به دورانهای گذشته باز میگردد، زمانی که کشتی به عنوان یک ورزش و مبارزه نمادین در جوامع ترکنشین رواج داشت. کشتی در این مراسمها نه تنها برای نمایش قدرت بدنی، بلکه برای نشان دادن استقامت روحی و آمادگی فرد در برابر سختیها بود. برای ترکها، این مبارزات نمادی از آغاز زندگی جدید، پر از توانمندی و شجاعت بود.
در مبارکشهر، این کشتیها گاهی به عنوان مبارزهای برای دفاع از حیثیت یک طایفه یا روستا برگزار میشد. همچنین، کشتیگیری بین یکی از اقوام داماد و عروس به عنوان بخشی از جشن عروسی صورت میگرفت. در مواردی دیگر، کشتیگیرانی از روستاهای دیگر برای مبارزهطلبی به مبارکشهر میآمدند. در این مواقع، مسئله حفظ آبروی روستا به میان میآمد و مردم، قویترین کشتیگیر روستا را به میدان میآوردند تا از حیثیت خود دفاع کنند.
آنچه این مراسم را ویژه میکرد، حضور طبل، دهل و سورنا بود که به آن بعدی حماسی میبخشید. نواختن طبل و دهل، هیجان و احساس را در میان تماشاگران و مبارزان برمیانگیخت و سورنا با صدای دلنشین خود، شور و نشاط را در فضا میافزود. این ترکیب موسیقیایی، مراسم را به تجربهای پر از شور و هیجان تبدیل میکرد.
با گذر زمان و تغییرات اجتماعی و فرهنگی، این رسم کمکم به فراموشی سپرده شد، اما هنوز هم در دل بسیاری از مردم منطقه، یاد این سنت قدیمی باقی مانده است. داستانها و خاطرات زیادی از افرادی که توانستهاند در این کشتیها پیروز شوند، همچنان نقل میشود.
اهمیت این رسم تنها در رقابت و سرگرمی نبود، بلکه در ارزشی بود که به توانمندی، استقامت و شجاعت فردی میداد. این سنت نمادین، نه تنها به عنوان یک رقابت فیزیکی، بلکه به عنوان نشانهای از آمادگی فرد برای رویارویی با چالشهای زندگی و سختیهای آن در نظر گرفته میشد و به آن بعدی فرهنگی و تاریخی میبخشید.
امروزه، با تغییرات سریع اجتماعی و فرهنگی، جای خالی چنین سنتهایی در جامعه احساس میشود. این رسوم نه تنها به تقویت هویت فرهنگی و اجتماعی کمک میکردند، بلکه فرصتی برای ارتباط و همبستگی میان افراد فراهم میساختند. احیای این سنتها میتواند به بازسازی پیوندهای اجتماعی و تقویت ارزشهای فرهنگی در جامعه معاصر کمک کند.