کمبود امکانات و اماکن ورزشی و تفریحی در مبارک شهر باعث میشود که اوقات فراغت اکثر نوجوانان و جوانان خالی مانده و از همین نقطه است که گرایش به سمت تفریحات ناسالم و زیانبار مانند مصرف مواد مخدر و همچنین مشروبات الکلی آغاز میشود. البته باید بی اطلاعی یا بی توجهی خانواده ها نسبت به افرادی که فرزندانشان با آنها معاشرت میکنند را به نبود امکانات تفریحیی اضافه کنیم. در هر حال عادی انگاری و ساده انگاشتن تمایل جوانان به مصرف مواد مخدر بسیار نگران کننده بوده و باید نسبت به رفع این معضل چاره اندیشی اساسی صورت گیرد.
شاید این موضوع اندکی غیرقابل باور به نظر بیاید که در شهرستان ملکان و به تبع آن مبارک شهر، از زمانی که یک فرد تصمیم به مصرف ماده مخدر میگیرد تا زمانی که این ماده به دستش میرسد چیزی بین ۱۵ تا ۲۰ دقیقه طول میکشد و این سهولت دسترسی مسئله ای نیست که بتوان براحتی از کنارش عبور کرد. بنابراین خانواده ها باید تهیه آسان مواد مخدر را یک هشدار تلقی کرده و روی رفتارهای فرزندان خود نظارت موثرتری داشته باشند.
نهاد ها و اداراتی که در زمینه آموزش افراد جامعه فعالیت دارند و همچنین ارگانهایی که وظیفه امن نگه داشتن جامعه بر عهده آنها میباشد باید با روشهای گوناگون نسبت به آگاه سازی نوجوانان، جوانان و خانواده ها در مورد انواع مواد مخدر و شناساندن زیانهای این مواد اقدام نمایند و همچنین مبارزه با تهیه کننده ها و فروشندگان این مواد باید، بیشتر و دقیق تر انجام گیرد تا یک محیط عاری از مواد مخدر برای رشد سالم و شکوفایی فرزندان خانواده ها فراهم گردد.
راهکارهای زیر میتوانند در رفع مشکل ذکر شده در بالا موثر باشند:
توسعه امکانات ورزشی و تفریحی:
ایجاد فضاهای ورزشی و تفریحی مناسب در مبارک شهر میتواند به کاهش گرایش جوانان به تفریحات ناسالم کمک کند. این اقدام میتواند به عنوان یک راهکار پیشگیری از مصرف مواد مخدر مورد توجه قرار گیرد.
تقویت نقش خانواده:
ارائه برنامهها و آموزشهایی برای تقویت نقش والدین و خانواده در نظارت و راهنمایی نوجوانان و جوانان برای مواجهه با فشارهای اجتماعی و افزایش اطلاعات آنها در مورد مخاطرات مصرف مواد مخدر میتواند موثر باشد.
توجه به عواقب اجتماعی و سلامتی:
آموزش و آگاهی بخشی به نوجوانان و جوانان درباره عواقب اجتماعی، روانی و فیزیکی مصرف مواد مخدر میتواند ایجاد انگیزه برای پیشگیری از این مشکلات را افزایش دهد.
مجازات و عواقب قانونی:
برنامهها و اقدامات قانونی سختتر علیه تهیهکنندگان و فروشندگان مواد مخدر، همراه با توسعه مستمر و انتظامبخشی قوانین مربوطه، میتواند به کاهش دسترسی آسان به این مواد کمک کند و در نتیجه مصرف آنها را کاهش دهد.