لزوم حفظ نامهای قدیمی محلات مبارکشهر و پاسداری از هویت فرهنگی، تاریخی و زبانی
یکی از اقدامات تخریب کننده فرهنگ های اصیل و قدیمی که بعد از روی کار آمدن حکومت نژادپرست و فاشیست پهلوی در ایران شروع شد و متاسفانه به دلایل مختلف هنوز هم ادامه دارد پدیده ای است که به حذف و پاکسازی نام های اصیل و قدیمی شهرها، روستاها، اماکن و معابر و جایگزینی آن ها با اسامی جدید و بیگانه با هویت محلی و فرهنگی میپردازد. این رویکرد خطرناک در واقع به تضعیف و فراموشی فرهنگ محلی، هویت تاریخی و زبانی ساکنان یک منطقه خاص میانجامد. درواقع هدف تدوین کنندگان این برنامه در زمان حکومت پهلوی نیز دقیقا همین مسئله بوده است.
این تغییر اسامی در مناطق مختلف و جایگزین شدن نامهای بیارتباط با پیشینه تاریخی و فرهنگی آن مناطق، به شکلی رخ میدهد که به مرور زمان باعث بی توجهی مردم به هویت و اصالت فرهنگی خود و علاقه مندی به فرهنگ های بیگانه میگردد که نتیجه آن به شکل بحران هویت خود را نشان خواهد داد.
متأسفانه، مبارکشهر نیز گرفتار تفکر فوق الذکر شده است. شهرداری مبارکشهر طی سالهای اخیر، در روند نامگذاری معابر و محلات، به جای توجه به اسامی قدیمی و معنادار محلات که پیوندی عمیق با تاریخ و فرهنگ بومی این منطقه دارند، اسامی جدید بیارتباط با زبان و سنتهای محلی را برای نامگذاری معابر و کوچه ها انتخاب کردهاست. چنین اقدامی میتواند هویت و فرهنگی که طی قرنهای متمادی توسط نسلهای گذشته مردم در این شهر پایهگذاری شده را از دید و ذهن محو کرده و به جای آن عناصر فرهنگی بیگانه و ناهمخوان با بافت اجتماعی و تاریخی مبارکشهر را جایگزین نماید.
اسامی محلات و معابر در هر شهر، نه تنها یک نشانه برای جهتیابی، بلکه یک سند زنده از تاریخ و فرهنگ آن منطقه هستند. نامهای قدیمی محلات مبارکشهر، هر یک روایتگر داستانهایی از گذشته و نمادهایی از هویت اجتماعی و فرهنگی مردم این شهر هستند. نامهایی که از زبان مادری ساکنان برآمده و با زندگی روزمره آنها پیوند خورده است. جایگزینی این نامها با اسامی بیگانه و خالی از پشتوانه تاریخی، عملاً پیوند فرهنگی مردم با گذشته را قطع کرده و به نوعی بیهویتی دامن میزند.
نکته مهمی که باید به آن توجه داشت، این است که در محاورههای روزمره مردم مبارکشهر، هنوز اسامی قدیمی محلات استفاده میشود. این امر نشاندهنده عمق نفوذ این اسامی در فرهنگ عمومی و زبان مردم محلی است. با اینکه تابلوهای جدید، نامهایی بیگانه و ناهمخوان با تاریخ این منطقه را منعکس میکنند ولی اهالی به گذشته و هویت خود وفادار مانده و از اسامی قدیمی استفاده مینمایند. این تضاد میان زبان رسمی و محلی، خود گویای این است که تغییراتی که از سوی شهرداری و شورای شهر ایجاد شده به مرور میتواند باعث ایجاد فاصله میان مردم و دستگاههای مدیریت شهری شود.
اعضای شورای شهر و شهردار مبارکشهر، باید به این نکته مهم توجه کنند که حفظ اسامی محلات قدیمی، نه تنها یک وظیفه فرهنگی، بلکه یک مسئولیت تاریخی است. این نامها بخشی از میراث مشترک مردم و تاریخ این منطقه هستند و حذف آنها به معنای پاک کردن بخشی از حافظه جمعی مردم است. در واقع، جایگزین کردن نامهای جدید و بیگانه، به نوعی تضعیف ریشههای فرهنگی و زبانی مردم است که نسل به نسل در این محلات زیستهاند و با این نامها خاطرات و پیوندهای احساساتی دارند.
مسئولین مرتبط باید با توجه کردن به حفظ هویت فرهنگی و تاریخی مبارکشهر، به جای ادامه روند فعلی، بازنگری دقیقی در نامگذاری معابر و محلات داشته باشند. اسامی قدیمی که در ذهن و زبان مردم جای دارند، میتوانند با اندکی توجه و جستجو، دوباره به تابلوی معابر و خیابانها بازگردند و به عنوان نمادهایی از هویت محلی، تاریخ و فرهنگ مردمان این منطقه حفظ شوند. علاوه بر این، استفاده از اسامی معنادار و مرتبط با زبان و فرهنگ بومی، میتواند به تقویت تعلق و پیوند مردم با شهرشان کمک کند. تابلوهای جدید با نامهای قدیمی، نه تنها به مردم احساس افتخار به گذشته تاریخیشان میدهد بلکه باعث میشود که این نامها به عنوان بخشی از میراث فرهنگی شهر برای نسلهای آینده حفظ شوند.
امید است که شهردار و اعضای شورای اسلامی مبارکشهر با توجه موارد ذکر شده در بالا، در جهت حفظ و احیای اسامی قدیمی محلات گام بردارند و این میراث ارزشمند را از نابودی نجات دهند.