دادن وعده های عوام گرایانه و پوپولیستی تاثیر مثبتی در پیشرفت شهرستان ملکان ندارد/ اجرایی نشدن وعده های انتخاباتی باعث ناامیدی مردم از کل نظام میشود
متاسفانه در کشورهای جهان سوم که ایران هم یکی از آنها میباشد اکثر کسانیکه وارد سیاست میشوند گمان میکنند که اجازه دارند از هر وسیله و ابزاری برای رسیدن به هدف استفاده کنند و توجیحی هم که به کار میبرند این است که وقتی به هدف و جایگاه مورد نظرم رسیدم کارهای مثبت و عام المنفعه انجام خواهم داد. در این مناطق یکی از ابزارهایی که برای کسب رای، زیاد مورد استفاده قرار میگیرد دادن وعده های بزرگ و دور از دسترس به جامعه هدف میباشد. بسیاری از بازیگران سیاسی به دلایل خاص و هوشمندانه ای وعده های بزرگ را انتخاب میکنند و اینکار آنها به هیچ عنوان بدون برنامه نمیباشد.
یکی از دلایل افراد سیاسی(رئیس جمهور، نماینده مجلس، مدیران ادارات، شهرداران، اعضای شورا و …) برای استفاده از وعده های بزرگ این است که با این ترفند میتوانند از مخاطبین خود زمان بخرند. مثلا شخصی که وعده میدهد بیکاری را در یک منطقه از بین خواهد برد اگر بعد از چند سال توسط افکار عمومی و رسانه ها بخاطر عدم تحقق وعده اش مورد انتقاد قرار بگیرد میتواند بگوید که رسیدن به این هدف یک کار زمانبر میباشد و نمیتوان در عرض یکی دو سه سال به آن رسید.
کارکرد دیگر وعده های بزرگ این میباشد که شخص وعده دهنده بسته به جایگاه سیاسی و مدیریتی که دارد، در جهت تحقق وعده ای که به جامعه داده است خودش را مجاز به مداخله و انجام تغییرات گسترده در زیر مجموعه تحت کنترلش میداند. به عنوان مثال نماینده ای که وظیفه اش تصویب قوانین و نظارت بر اجرای قوانین میباشد بخاطر وعده هایی که داده است به سیاست تغییر مدیران ادارات که بر خلاف وظایف نمایندگی اش میباشد، روی خواهد آورد.
بطور کلی وعده های بزرگ برای عملی نشدن ارائه میگردند و کارکرد عوام فریبی دارند. مردم باید همیشه از افراد سیاسی بخواهند که وعده هایی که میدهند و راههای تحقق آنها را به شکل دقیق توضیح دهند. همچنین باید موانع قانونی و محیطی تحقق وعده ها، توسط افراد آگاه مورد بررسی قرار گرفته و در اختیار مردم قرار بگیرد تا درصد اشتباه در انتخاب کمتر شود.