موارد کاربرد ذهن و موهبتهای شعور کیهانی
نویسنده: خیراله ابراهیمی
اگر انسان، ذهن را در راه مثبت به کار بیندازد و آن را خالی از شوائب نفسانی و آلایشهای دنیوی نگه دارد وجود وی، رو به تعالی می رود و روز بروز به روی وی دریچه های خوبی و خوشی باز می شود. این تعالی با دخالت شعور کل یا همان عقل کل صورت می گیرد بدون اختیار و ارده و دخالت ذهن انسان.
یعنی وقتی تو ذهن خود را وقف امور نیک کردی عقل کل، وجود تو را به سوی خوبیها و مجاری مثبت می کشد تا جائی که کلیه دریچه های منفی در وجود تو بسته می شود و تو سرتاپا خوبی می شوی. اما اگر تو از ذهن در راستای پر کردن منافذ نفسانی و ارضاء تمایلات شهوانی استفاده کنی شعور کیهانی بدون اراده ذهنی تو، وجود تو را به سوی دریچه های منفی می کشاند و تو در این روند سیر ذهنی، روزی با تمام وجود منفی گرا می شوی. اینکه عقل کل، تو را به کدام سو بکشد بستگی دارد به اینکه تو با ذهن در کدام زمینه ها برای خودت انگیزه و آمادگی خدمت ایجاد بکنی. چیزی که در اختیار و با انتخاب تو صورت می گیرد استفاده از ذهن است و اعضا و جوارحی که با ذهن کار می کنند. اما اینکه در اثر این انتخاب های درست یا غلط، وجودت به کدام سمت و سو کشیده می شود، در اختیار تو نیست، در اختیار شعور کیهانی است.
منشاء وحی شعور کلی است یعنی شعور کیهانی، و از اختیار و انتخاب و اراده ذهنی انسان خارج است. مثل اینکه به زنبور عسل از طرف کائنات القاء می شود که از کجاها ترزیق بکند یا به آهو القاء می شود هنگام بروز خطر با چه روشی از خود دفاع یا فرار بکند. یا به مورچه القاء می شود به چه طریقی ارتزاق بکند. شعوری برتر، زنبور عسل یا مورچه و آهو را به آن راه رهنمون می شود. این موارد وجودشان در عالم محسوسات، مشهود است و نیازی به اثبات ندارد. آیا شعور کیهانی که طریق ارتزاق مورچه و زنبور عسل را و طریق دفاع یا فرار آهو و گوزن و گاو و گوسفند وحشی در مقابله با حیوانات مهاجم را به آنها القاء کرده، به انسان هم راه دفاع از سلامت جسم و خرد و روان خویش را القاء نموده یانه؟ آیا شعور کیهانی طریق زدودن آلایشهای منفی از وجود را به انسان بطریق القاء، مخابره کرده یا او را به اختیار ذهن سپرده که تو میتوانی با بکارگیری صحیح از ذهنت راه درست را از راه نادرست تشخیص دهی؟
بکارگیری درستِ ذهن بستگی دارد به سلامت روانی انسان. یعنی انسانی می تواند ذهن خود را در راه های خوب و مثبت بکار گیرد که از نظر روانی دارای تعادل بوده و ذهن و فکرش آلوده شوائب شهوانی نباشد والا با وجود غرضهای نفسانی در وجود انسان، ذهن بطریق معقول بکار گرفته نخواهد شد. برای به دست آوردن این تعادل روانی و سلامتی انگیزه از شوائب نفسانی و بکارگیری صحیح ذهن در تمام امور مربوط به زندگی بهتر، آیا اتصال با معدنِ شعور، یعنی شعور کیهانی لازم نیست؟
منظور از اتصال، این است که وجود تو در معرض القاء طریق کشیده شدن ذهن و اعضاء جوارح به سمت و سوی راه درست قرار بگیرد و وجود تو ناگهان به طرف امور مثبت گرایش پیدا کند. این گرایش ناگهانی به طرف امور نیک، بدون مقدمه چینی ها و استدلالهای ذهنی صورت می پذیرد و از اینجا به بعد ذهن تو در راستای رسیدن با موارد خوب زندگی در اختیار تو قرار خواهد گرفت.
تمام انسانها می توانند گهگاهی فرصتهای چنینی را در عمر خویش احساس کنند و هنگام بروز چنین فرصتهائی، این موهبت کائنات را دریافت و راه تعالی پیش گرفته و خود را از آلودگیهای جسمی و روانی خلاص بخشند. این همان برخورداری از موهبت القاء یا وحی است، مثل برخورداری مورچه و زنبور عسل از رهنمون القائی کائنات.
بدیهی است که ممکن است یکی در این میان، نقش ملکه زنبور عسل را در میان انسانها ایفاء و امر رهبری را به دست بگیرد و زنبوران عسلی که گرد کندوی چنین ملکه ای پرسه می زنند امر و نهی او را گردن بنهند.